Zamanın birinde, ömür boyu hapse mahkûm olmuş bir mazlum “kader mahkumu”… Anlatamamış suçsuzluğunu… Üstelik sakıncalı mahkûm saymışlar da, tek kişilik bir hücreye koymuşlar garibi… Yalnızca gökyüzünü görebileceği penceresi, ince, hasır bir yatağı, kırık bir lavabosu, dökülmüş sıvası, solmuş boyası ile hepi topu 6 metrekarelik bir oda… Kalın ve paslı demir kapısında küçük gözleme penceresi, alt… HERKESİN BİR KARINCASI VAR gönderisinin devamı